سهراب گفتي:چشمها را بايد شست..... .شستم ولي !.........

گفتي: جور ديگر بايد ديد.......ديدم ولي !..............


گفتي زير باران بايد رفت........رفتم ولي


!............. او نه چشمهاي خيس و شسته ام را.


.نه نگاه ديگرم را...هيچ کدام را نديد !!!


! فقط در زير باران با طعنه اي خنديد و گفت


: " ديوانه باران نديده ! "